اگر مخاطبان تئاتر «دوست داشته باشند» شاخهای مجازی را روی صحنه تئاتر ببینند و به خاطرش پول بپردازند، حتما کسانی هستند که با این استاندارد برای چنان مخاطبانی نمایش بسازند.
علی کوچولو و شادی کاتب دو اینفلوئنسر اینستاگرامی هستند که از هفته گذشته با حضور در یک نمایش به نام «آدمخوارها»، حاشیههای بسیاری ایجاد کردهاند. کمتر کسی از اهالی تئاتر و سینما مانده که علیه انتخاب این دو نفر به عنوان بازیگر در یک تئاتر موضعگیری نکرده باشد.
از دو سه روز پیش با انتشار ویدئویی از حضور دو شاخ مجازی در نمایش صحنهای «آدمخوارها»، اعتراضها و انتقادهای بسیاری شکل گرفت. بازیگران بسیاری به حضور برخی از افراد در صحنه تئاتر اعتراض کردند. تقریبا تمامی کسانی که به این اتفاق واکنش نشان دادند، از قداست و حرمت هنر بهویژه تئاتر نوشتند. این انتقادها عمدتا عاطفی و اخلاقیاند و جنبه عملیاتی و راهبردی ندارند. در بهترین حالت نتیجهشان این است که مثلا انتخاب بازیگران برای تئاتر یا هر هنر دیگری محدود به فهرستی تاییدشده از سوی یک نهاد صنفی یا انجمن باشد. این یعنی یک قدم به عقب. مخاطب! تا زمانی که نمایش «آدمخوارها» یا نمایشها و کتابها و فیلمها و برنامهها و کنسرتهایی به چنین فروشی برسند و با استقبال روبهرو شوند، حضور شاخهای اینستاگرامی یا هر فرد مشهور دیگری که صف فروش را پر کند، ادامه خواهد داشت.
این یعنی قوانین بازار و عرضه و تقاضا، استانداردها را تعیین میکند.
اگر مخاطبان تئاتر «دوست داشته باشند» شاخهای مجازی را روی صحنه تئاتر ببینند و به خاطرش پول بپردازند، حتما کسانی هستند که با این استاندارد برای چنان مخاطبانی نمایش بسازند.
اگر مخاطب اثری را عاری از کیفیت لازم بداند و دوست نداشته باشد، آن اثر شکست میخورد. فرقی ندارد آن اثر را علی کوچولو و شادی کاتب بازی کرده باشند یا بازیگران مطرح تئاتر!
برای اطلاعات بیشتر از تمامی خبرها منبع : دنیای اقتصاد